به گزارش راهبرد معاصر؛ سائرون، ائتلافی است متشکل از 7 حزب که اصلی ترین آن ها، دو حزب "الاستقامه" به رهبری مقتدی صدر و دیگری "کمونیست" است. وقتی در پاییز سال گذشته، خبر ائتلاف این دو برای شرکت در انتخابات منتشر شد، تعجب تحلیلگران برانگیخته شد که چطور عقاید یک طیف مذهبی ولی سکولار، با طیفی بیگانه از دین، قابل جمع خواهد بود. از همین رو، صاحبنظران، بعضا چنین تحلیل می کنند که احتمالا، اختلافات درونی سائرون، سر باز می کند و کمونیست ها و صدر گرایان از یکدیگر جدا خواهند شد. در همین رابطه، "عمر النیداوی"، تحلیلگر عراقی "فارین افرز" که در "الجزیره" و "موسسه واشنگتن برای خاور نزدیک" هم قلم می زند، طی یادداشتی اختصاصی برای "راهبرد معاصر"، به بررسی احتمال بروز شکاف در سائرون پرداخت.
همپیمانی غیر معمول مقتدی صدر با حزب کمونیست عراق، باعث شد که آن ها، با تکثرگرایی، چندین کرسی را در انتخابات پیشین کسب کنند. در این نوشتار بر آنیم تا احتمال شکاف در این اتحاد را بسنجیم. با توجه به این که اتحاد مورد بحث بر اساسی مشترک، یعنی اصلاحات سیاسی و مبارزه با فساد، شکل گرفته است، احتمال جدایی کمونیست ها از صدر یا برعکس، چندان زیاد نیست. حداقل برای کوتاه مدت که چنین به نظر می رسد. اما احتمال دارد که اختلافات، در آینده، متورم شوند. وقوع چنین امری، به شدت در گرو، دو عامل دیگر است.
اولین عامل که خارجی است، به ایران ربط پیدا می کند. باید دید آیا ایران تصمیم خواهد گرفت تا صدر را برای جدا شدن از متحدان کمونیستش تحت فشار قرار می دهد یا خیر. ممکن است چنین فشاری در بحبوحه رایزنی های گروه های مختلف عراقی برای تشکیل فراکسیون اکثریت و تشکیل دولت آینده، در آینده ای نزدیک، وارد آید. نباید از یاد برد که علی اکبر ولایتی، مشاور ارشد رهبر انقلاب ایران، در فوریه امسال، تاکید داشت که ایران اجازه نمی دهد که کمونیست ها و لیبرال ها، کرسی هدایت دولت عراق را بدست بیاورند و یا حتی بخشی از حکومت عراق شوند. این امر نشان می دهد که جمهوری اسلامی ایران، به عنوان یک بازیگر موثر همسایه، به احتمال قریب به یقین، مقتدی را برای ترک کردن کمونیست ها تحت فشار قرار خواهد داد.
اما عامل دوم، مربوط به مسائل داخلی عراق است. این عامل به شکاف عمیق، ریشه دار و موروثی که در جهان بینی صدر گرایان و کمونیست ها وجود دارد، مربوط می شود.
بنظر می رسد حتی اگر آن ها بتوانند با مخالفت احتمالی ایران و متحدان عراقی اش مقابله کنند، دو گروه سائرون، در دراز مدت، برای حفظ اتحاد خود، دچار مشکل شوند. من فکر می کنم زمانی که پارلمان شروع به کار کند، مباحث جدی مطرح شوند، مناظرات در بگیرد، ناهمگونی های فلسفی حاکم بر افکار این دو طیف فاش خواهد شد. ناهمچونی میان تفکرات یک روحانی شیعه با متحدانی که ادعا می کنند کمونیست و سکولار هستند. به ویژه اگر موضوع بر سر مذهب و آزادی های شخصی باشد، صدر گرایان، افکار و عقاید کمونیست ها را بر نخواهند تابید.